ارزیابی اثرات ورزش بر کاهش حافظه فضایی ناشی از تخریب هسته قاعده ای ماگنوسلولاریس(nbm )

مقدمه: مطالعات نشان داده اند که ورزش اثرات متناقضی بر حافظه فضایی دارد.در این تحقیق با استفاده ازماز آبی موریس( (mwm اثرات دویدن با ترید میل روی حافظه فضایی در مدل حیوانی بیماری آلزایمر مورد ارزیابی قرار گرفت.   روش ها: ابتدا همه حیوانات در دستگاه mwm مورد آزمون یادگیری و حافظه فضایی قرار گرفتند سپس به گروههای شم،آلزایمری، شم–آلزایمری ، آلزایمری-ورزش کوتاه مدت(10روز) وآلزایمری-ورزش بلند مدت(60روز)( (n=10 تقسیم شدند.درگروه شم فقط در هسته قاعده ای ماگنوسلولاریس سوزن تزریق عبور داده شد ولی گروههای آلزایمری-ورزش کوتاه مدت و آلزایمری-ورزش بلند مدت توسط تزریق ایبوتونیک اسید در nbm آلزایمر ایجاد گردید سپس توسط دستگاه تردمیل ورزش داده شدند.   یافته ها:پس از آزمون حافظه فضایی نتایج نشان دادند که بین گروه شم وسالم تفاوت معنی دار مشاهده نگردیده است.علاوه بر این زمان شنا کردن در ناحیه اول(هدف) در زمانهای 1هفته پس از آموزش شنا کردن در گروه مورد آزمون قبل وبعد آلزایمری شدن تفاوت معنی دار وجود داشته است( p<0.001 ). همچنین زمان شنا کردن در ناحیه اول(هدف) در گروههای آلزایمری شده قبل و بعد ازورزش کوتاه مدت (آلزایمری-ورزش کوتاه مدت) تفاوت معنی دار نشان داده است( p<0.001 ) همچنین زمان شنا کردن در ناحیه اول(هدف) در گروههای آلزایمری شده قبل و بعد ازورزش بلند مدت(آلزایمری-ورزش بلند مدت) تفاوت معنی دار نشان داده است( p<0.001 )   نتیجه گیری:نتایج نشان می دهند که هم ورزش کوتاه مدت وهم ورزش بلند مدت می تواند کاهش حافظه فضایی در مدل حیوانی بیماری آلزایمر را بهبود بخشد هر چند که ورزش بلند مدت بهبود بیشتری در بیماری آلزایمر ایجاد می کند که البته تحقیقات گسترده تری در این زمینه توسط محقق درحال انجام می باشد.